Афарбоўка і памеры лісіц розныя ў розных мясцовасцях; за ўсё налічваюць 40-50 падвідаў, не ўлічваючы больш дробных формаў. Увогуле, пры прасоўванні на поўнач лісіцы становяцца больш буйнымі і светлымі, на поўдзень — дробнымі і больш цьмяна афарбаванымі. У паўночных раёнах і ў гарах часцей сустракаюцца чорна-бурыя і іншыя меланістычныя формы афарбоўкі. Найбольш распаўсюджаны афарбаванне: ярка-рудая спіна, белы жывот, цёмныя лапы. Часта прысутнічаюць бурыя палосы на хрыбце і лапатках, падобныя на крыж. Агульныя адметныя рысы-цёмныя вушы і белы кончык хваста. Вонкава лісіца ўяўляе сабой звера сярэдняга памеру з вытанчаным тулавам на невысокіх, тонкіх лапах, з выцягнутай пысай, вострымі вушамі і доўгім пухнатым хвастом.
Лінька пачынаецца ў лютым-сакавіку і заканчваецца ў сярэдзіне лета. Адразу ж пасля гэтага пачынае адрастаць зімовы мех, у які ліса цалкам апранаецца да мяжы лістапада і снежня. Летні мех значна радзей і карацей, зімовы — гушчы і пышней. Лісы адрозніваюцца вялікімі вушнымі ракавінамі-лакатарамі, пры дапамозе якіх яны ўлоўліваюць гукавыя ваганні.
